Aktualnosci

11-12 września (wtorek i środa)

W dniach 11-19.09.2012 roku odbył się wyjazd uczniów zespołów szkół nr 1, 2 i 3 do Denzlingen w Niemczech w ramach współpracy między gminami Konstancin-Jeziorna i Denzlingen, które w ubiegłym roku podpisały umowę partnerską. Nasza wyprawa została sfinansowana przez gminę oraz dofinansowana przez Polsko-Niemiecką Współpracę Młodzieży (Deutsch-Polnisches Jugendwerk).

Wyruszyliśmy już około godziny 8.00 spod Zespołu Szkół nr 2. Drogę do tej malowniczej miejscowości położonej w Baden-Wirtembergii pokonaliśmy autokarem w ciągu dwóch dni.

Pierwszego dnia po długiej podróży dojechaliśmy do Pirny, miejscowości położonej w pobliżu Drezna, gdzie zatrzymaliśmy się na odpoczynek po ciężkim dniu.

Następnego ranka tuż po śniadaniu odjechaliśmy w dalszą drogę.

Po dwóch dniach podróży, 12 września wieczorem znaleźliśmy się w Denzlingen. Na miejscu zostaliśmy powitani przez niemieckich przedstawicieli Komitetu Współpracy Miast Partnerskich Konstancin-Jeziorna-Denzlingen oraz koordynatorów sportu w naszym mieście partnerskim. Po krótkim powitaniu zostaliśmy zakwaterowani w Centrum Młodzieżowym. Miejscem naszego noclegu była sala gimnastyczna podzielona na część dla chłopców i część dla dziewczyn. Takie rozwiązanie jest typowe w przypadku wymian sportowych. W tym samym budynku mieściła się stołówka, w której codziennie rano jedliśmy śniadanie przygotowywane przez członków komitetu.

Kamil Syskowski

13 września (czwartek)

 Następnego dnia po śniadaniu poszliśmy odwiedzić zespół szkół w Denzlingen. Naszą uwagę zwróciła wielka ilość rowerów stojących przed budynkiem. Potem dowiedzieliśmy się, że takie na pozór małe działania bardzo przyczyniają się do ekologiczności i czystości miasta. Budynek szkolny jest bardzo duży, gdyż mieszczą się w nim aż trzy szkoły (Erasmus-Gymnasium, Realschule i Werkrealschule), do których uczęszczają uczniowie w wieku od dziesiątego do osiemnastego roku życia (od ukończenia szkoły podstawowej do matury). Obok budynku znajdują się: boisko do piłki siatkowej, boisko do koszykówki i stół pingpongowy.

W szkole zostaliśmy przywitani przez dyrektora Realschule, pana Ronalda Holzmanna, po czym udaliśmy się do sali gimnastycznej, gdzie razem z uczniami niemieckimi uczstniczyliśmy w różnych zabawach sportowych. Całe zajęcia prowadziły dwie nauczycielki wf-u uczące w tej szkole.

Po zakończeniu części sportowej udaliśmy się na zwiedzanie szkoły. Oprowadzał nas po niej pan Hans Reidl, jeden z dwojga przewodniczących niemieckiego komitetu współpracy naszych miast partnerskich. Dowiedzieliśmy się bardzo dużo na temat typowego dnia pracy szkoły i poznaliśmy jej pomieszczenia. Na szczególną uwagę zasługuje stosowanie w budynku szkolnym rozwiązań zgodnych z duchem ekologii i ukierunkowanych na oszczędzanie energii. Bardzo podobała się nam również dopiero co otwarta stołówka szkolna. 

Po kilku godzinach spędzonych w szkole pojechaliśmy do pobliskiego, zabytkowego i bardzo uroczego miasta - Freiburga. Tuż po przyjeździe mieliśmy nieco czasu wolnego na jedzenie, a następnie udaliśmy się na miejsce zbiórki, czyli pod katedrę. Tego dnia naszymi przewodnikami byli państwo Iris (przewodnicząca komitetu niemieckiego) i Ludger (administrator strony komitetu niemieckiego) Vorbergowie, posiadający imponującą wiedzę na temat regionu. Na początku zwiedzania, podzieleni na dwie grupy wysłuchaliśmy historii katedry. Ta niezwykła budowla jest zbudowana z czerwonego piaskowca, czyli niezwykle kruchego surowca, co niesie ze sobą ciągłe remonty. Mieszkańcy Freiburga opowiadają, iż nie pamiętają dni, kiedy kościół był pozostawiony sam sobie (bez remontu). Tym bardziej zaskakuje fakt, że gdy w czasie drugiej wojny światowej miasto zostało zbombardowane i rynek legł w gruzach, katedra ocalała w stanie nienaruszonym jako jedyny budynek, który się tam znajdował.

Następnie udaliśmy się na dalszą przechadzkę po mieście. Nasze największe zainteresowanie wzbudziły niekończące się kanaliki płynące przez całe miasto, tzw. Bächle, czyli po polsku strumyczki. W dawnych czasach, kiedy zabudowa była drewniana, wykorzystywano je jako źródło wody do gaszenia pożarów. Obecnie nie pełnią już takiej funkcji, stanowią za to oryginalną atrakcję turystyczną. Niewtajemniczeni turyści sądzą czasami, że mają do czynienia ze ściekami, ale freiburskimi strumyczkami płynie tylko czysta woda. Nasi przewodnicy poinformowali nas, że wpadnięcie przez przypadek do takiego strumyczka wedle legendy ma skutkować poślubieniem w przyszłości mieszkańca Freiburga. Chyba jednak nie ma się czego obawiać, bo mieszkanie tam na pewno nie byłoby złe.

Freiburg nazywany jest zielonym miastem, gdyż wielu mieszkańców jeździ na rowerach, a ekologia jest priorytetem. Ciekawostką jest też to, iż kosze na śmieci w mieście są ładnie pomalowane przez mieszkańców. Innym ciekawym pomysłem jest Kolumna Tolerancji (Säule der Toleranz) przy jednym z placów, który szczególnie upodobali sobie studenci. Wieczorami kolumna świeci się na początku na zielono po czym powoli kolor ten zamienia się na czerwony. Teoretycznie po ostatecznej zmianie światła na czerwone, które oznacza ciszę nocną, na placu powinny ustać hałasy. W rzeczywistości niestety nie sprawdza się to tak dobrze.

Zmęczeni, zachwyceni i pełni wrażeń wróciliśmy na obiad. Po posiłku poszliśmy na pole do minigolfa, gdzie graliśmy z uczniami niemieckimi w mieszanych mniej więcej czteroosobowych drużynach. Początkowo gra sprawiała nam sporo kłopotów, ale później graliśmy coraz lepiej. Szkoda, że w Konstancinie nie ma możliwości uprawiania tego sportu. Tego dnia poznaliśmy wielu niemieckich rówieśników i ciekawie spędziliśmy dzień.

Julia Kijo

14 września (piątek)

W piątek mieliśmy okazję zobaczyć niedawno oddany do użytku po remoncie, miejscowy kompleks basenowy Mach Blau. Spędziliśmy tam wiele godzin, korzystając z wielu atrakcji takich jak różnego rodzaju zjeżdżalnie, basen termalny czy skocznie. Dodatkowo organizatorzy zorganizowali nam nie lada  gratkę  - zawody , w których mogliśmy sprawdzić swoje umiejętności w  m.in. nurkowaniu, pływaniu stylami zmiennymi czy skakaniu

do wody. Konkurencje te przygotowali dla nas wolontariusze z DLRG. Osoby, które nie brali udziału w zajęciach w wodzie, korzystały swobodnie ze wszystkich atrakcji dostępnych na basenie

Po zajęciach na basenie spotkaliśmy się z burmistrzem Denzlingen Markusem Hollemannem w ratuszu. Obejrzeliśmy tam film o naszym mieście partnerskim, a później gospodarz spotkania odpowiadał na nasze wszystkie  pytania.

Kamil Syskowski

15 września (sobota)

Tego dnia organizowane były zawody sportowe. Każdy uczeń z Polski i Niemiec brał udział w pięcioboju. Dyscyplinami wchodzącymi w skład pięcioboju było skakanie na skakance, rzucanie piłką do kosza, strzelanie bramek, rzucanie piłeczką tenisową do metalowych puszek oraz bule czyli rzucanie metalowymi kulami do opony. Najlepszymi sportowcami z Polski okazali się Krystian Piszczek z ZS nr 3 oraz Aleksandra Utrata z ZS nr 1.

Po zawodach każdy mógł wziąć udział we wspólnej grze z uczniami szkoły niemieckiej w wybranym sporcie.  Na początku chłopcy grali w piłkę nożną. Lepsi jednak okazali się Niemcy.

Następnie mieliśmy przerwę na obiad. Po obiedzie graliśmy w koszykówkę, tenisa stołowego i ulubiony sport większości z nas tj siatkówkę i to właśnie w tym sporcie Polacy rozgromili drużynę niemiecką.

Po takim wysiłku fizycznym większość z nas zgłodniała i poszliśmy na stołówkę zjeść kolację. Cały czas dopisywała nam ładna pogoda. Ostatnim punktem programu tego dnia była dyskoteka z uczniami gimnazjum w Denzlingen. Wszyscy bawili się doskonale.

Ola Bogdan

16 września (niedziela)

16.09.2012, czyli szósty dzień wycieczki do Dezlingen spędziliśmy w następujący sposób:

            Rano, po śniadaniu udaliśmy się do kościoła katolickiego na mszę świętą. Część osób została przed kościołem na kamiennych ławkach z jednym z wychowawców, natomiast osoby wierzące weszły do przestronnego a zarazem przytulnego wnętrza świątyni. Budynek kościoła był zaprojektowany w nowoczesnym stylu, ale mimo małej ilości zdobników zachwycił nas. Msza była prowadzona przez niemieckiego księdza, który powitał nas po angielsku. Ku naszemu zdziwieniu jeden z zakonników, pan Josif Sushek, wygłosił kazanie po polsku. Sam obrzęd niewiele się różnił od tego znanego nam z Polski.

            Następnie udaliśmy się na boisko, aby obejrzeć mecze piłki nożnej rozegrane przez  zawodniczki klubu FC Denzlingen, poprzedzony obiadem -  pizzą. Mimo lepszej gry przez pierwszą połowę, gdy odchodziliśmy drużyna gospodarzy przegrywała 0:1.

            Po południu udaliśmy się do parku linowego Baumkronenweg w miejscowości Waldkirch. Dojście trwało ok. 20 minut pod górę. Sam park nie wyzwolił w nas adrenaliny, do czasu aż po licznych rozrywkach odbył się zjazd rurą. Trwał on niepełną minutę i początkowo był bardzo stromy i pełen zakrętów.

            Mimo, że ten dzień obfitował w wiele wydarzeń, oceniam go pozytywnie. Był on dobrym wytchnieniem po zajęciach sportowych wcześniej.

Na koniec dnia odbyło się uroczyste zakończenie zawodów sportowych w stołówce przy hali sportowej. Rozwiązaliśmy quiz w mieszanych grupach polsko-niemieckich. Później najlepsi sportowcy otrzymali nagrody z rąk burmistrza Hollemanna.

Po wręczeniu nagród podziękowaliśmy naszym gospodarzom, wręczając im upominki z Polski. Na szczególne uznanie zasłużyli Hans Reidl i Iris Vorberg (przewodniczący Komitetu Współpracy Miast Partnerskich Konstancin-Jeziorna-Denzlingen), Ludger Vorberg (administrator strony internetowej Komitetu) oraz Georg Remmert i Robert Reichinger (koordynatorzy sportu w Denzlingen odpowiedzialni za przygotowanie programu sportowego dla nas), którzy byli głównymi organizatorami naszego pobytu ze strony niemieckiej. Oczywiście doceniliśmy też pracę całego zespołu złożonego z członków Komitetu, którzy przygotowywali dla nas jedzenie, spędzali z nami czas i dbali o to, abyśmy zawsze byli zadowoleni.

Gabriel Doromiejczuk i Maciej Jastrzębski

17 września (poniedziałek)

W poniedziałek udaliśmy się do Europa-Parku w Rust, który znajduje się niedaleko granicy francusko-niemieckiej i jest jednym z największych tego typu obiektów w Europie. Park podzielony jest na kilkanaście części, które reprezentują poszczególne państwa Europy takie jak Niemcy, Francję, Rosję, Norwegię czy Anglię. W każdej z części znajduje się jakaś większa i kilka mniejszych atrakcji. Jest tam również dużo restauracji, sklepów oraz lodziarni. Przez 8 godzin pobytu w parku (od 10.00 do 18.00) przejechałem się prawie na wszystkich fajnych kolejkach, a były to: Eurosat - kolejka górska w ciemności, Silver Star posiadająca jeden z dłuższych torów w parku, Posejdon - wodna kolejka, Blue Fire - najszybsza kolejka w parku, która na samym starcie wciska w fotel, Wodan – drewniana, ogromna i szybka oraz głośna kolejka. Byłem jeszcze na paru mniejszych kolejkach, również niczego sobie.

Ten dzień był bardzo udany. Jedynym minusem było czekanie w kolejkach, np. na Wodan czekaliśmy około jednej godziny i trzydziestu minut a na Blue Fire około jednej godziny. Najlepiej jest udawać się na różne atrakcje w wybranym towarzystwie, gdyż wtedy czas szybko leci i nawet się nie zauważy, kiedy z końca kolejki trafi się na jej początek. Jednym słowem można sobie zapewnić dzień pełen przygód i dobrych wrażeń. Polecam!

Mateusz Żukowski

18-19 września (wtorek i środa)

Następnego dnia wyruszyliśmy w drogę powrotną. Podróż minęła nam stanowczo za szybko. W nieco smutnych nastrojach, niezadowoleni z powrotu zatrzymaliśmy się na ostatni nocleg w Pirnie pod Dreznem.

Z samego rana wyruszyliśmy w dalszą drogę, która podobnie jak wcześniej, przebiegła bez większych problemów.

Podsumowując wyjazd do Denzlingen, trzeba powiedzieć, że był on bardzo dobrze zorganizowany i wszyscy się na nim bardzo dobrze bawiliśmy, za co dziękujemy naszym gospodarzom. Jestem pewien, że stosunki Konstancina-Jeziorny z Denzlingen będą dzięki temu spotkaniu jeszcze lepsze. Mimo pewnych komplikacji występujących jak zawsze na takich wyjazdach, ani opiekunowie ani uczniowie nie mieli powodów do narzekań.

Dziękujemy również opiekunom wyjazdu: kierownikowi panu Marcinowi Matyjasiakowi (dyrektor GOSiRu) oraz nauczycielom: pani Agnieszce Halickiej z ZS nr 2, pani Elżbiecie Siemieniuk z ZS nr 3 oraz panu Krzysztofowi Rybczyńskiemu z ZS nr 1.

Z niecierpliwością czekamy na kolejny wyjazd! 

Kamil Syskowski

Relacja powstała pod kierunkiem pani Agnieszki Halickiej

10 października 2012 roku wybraliśmy się na wycieczkę do Parku Zdrojowego. Rozpoznawaliśmy różne gatunki drzew. Obserwowaliśmy zwierzęta przez lornetki i lupy. Mierzyliśmy miarą krawiecką obwody pni i wykonaliśmy odbitki kory drzew. Zbieraliśmy również dary jesieni. Z różnokolorowych liści ułożyliśmy piękny bukiet.

Do szkoły wróciliśmy zmęczeni, ale zadowoleni. Wiadomości zdobyte na wycieczce pomogą nam wykonać zielnik drzew liściastych.

Klasa III b

8 października 2012 roku odwiedziła naszą klasę pani policjantka. Głównym tematem zajęć było szeroko rozumiane bezpieczeństwo. Podczas spotkania uzyskaliśmy wiele cennych informacji dotyczących bezpieczeństwa:  

- w ruchu drogowym,

- w kontaktach z nieznajomymi,

 - podczas zabawy,

- w drodze do i ze szkoły.

            Dowiedzieliśmy się, czym zajmuje się policjant ruchu drogowego, jaki ma strój i jakiego sprzętu używa. Pod koniec zajęć wspólnie obejrzeliśmy film na temat bezpiecznej zabawy. Wszyscy otrzymali nalepki i światła odblaskowe oraz grę komputerową „Wiewiósław na drodze”.

            Zajęcia były bardzo ciekawe i pouczające.

Dawid Bogucki klasa III b

27 września 2012 roku w naszej szkole odbyło się spotkanie z ornitologiem, panem Michałem Rewuckim. Przyjechał on do naszej szkoły, żeby pomóc uczniom w przygotowaniach do konkursu „Szkolny piórnik“, organizowanego przez Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych, Gminę Piaseczno, Gminę Konstancin-Jeziorna, oraz Nadleśnictwo Chojnów.

Na początku pan Michał Rewucki opowiadał o budowie ptaków i ich piór. Przyniósł pióro orła bielika i strusia. W drugiej części spotkania uczniowie pokazywali zebrane przez siebie pióra, a ornitolog mówił do jakich ptaków należały.

Kacper Celmer