Aktualnosci

To już 22 finał! Odbył się 12 stycznia 2014 roku. W tym roku orkiestra grała pod hasłem "Na ratunek". Tradycyjnie do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy przyłączyła się też nasza gmina. Tym razem zbieraliśmy fundusze na zakup specjalistycznego sprzętu dla dziecięcej medycyny ratunkowej oraz godną opiekę medyczną seniorów.

Jak co roku, nasza szkoła uczestniczyła w Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy. Naszym koordynatorem i opiekunem została pani Mariola Barbara Rutkowska. Zarządzała sztabem, w którego skład wchodzili również: p. Jolanta Mikulska, p. Malwina Banasik oraz p. Jan Nowacki. Nauczyciele, którzy wspomagali akcję to: p. Jolanta Banach, p. Małgorzata Czyż, p. Katarzyna Furmańska, a także p. Andrzej Rowiński. Chętnych wolontariuszy było tak wielu, że wybrano tylko połowę. Do pomocy rwali się zarówno dorośli jak i młodzież. Wśród rodziców pojawili się: p. Anna Martyna, p. Paweł Zdanowicz, p. Ewa Kolasa, p. Bogdan Kolasa, p. Marika Szczepańska, p. Rafał Łukaszewicz, p. Anna Ramotowska i p. Anna Janczak. Młodzież, jak co roku, zbierała fundusze na wsparcie potrzebujących. Pracowaliśmy w piątek od 7 rano, aż do wieczora. Zbieraliśmy pieniądze w szkole i jej pobliżu. Zorganizowaliśmy dwie dyskoteki, z których cały zysk został przeznaczony na cel 22. finału. Zbieraliśmy datki również w niedzielę, mimo że pogoda nie dopisywała w tym roku. Zmoknięci, zmarznięci, ale zadowoleni, ponieważ warto poświęcić się dobrej sprawie.

W Zespole Szkół Nr 2 skład wolontariuszy WOŚP przedstawiał się w następujący sposób: Dominika Bachurska, Julia Bielicka, Zuzanna Ficek, Matylda Gajda, Agata Janczak, Stanisłąw Klimkowski, Wiktoria Klucz, Magdalena Kolasa, Emilia Kwiatkowska, Ula Ludwin, Agata Łączyńska, Stanisław Łukaszewicz, Ala Martyna, Agnieszka Ramotowska, Inna Rybczuk, Magda Szustkowska, Paulina Wielkopolan, Mateusz Więckowski, Kasia Zakrzewska oraz Natalia Zdanowicz. W sumie zebraliśmy 7 806, 25 złotych.

Na finale była wspaniała atmosfera. Przyszli dorośli, młodzież, małe dzieci. Każdy chciał dać coś z siebie, pomóc tym najbardziej potrzebującym. Takie imprezy wydobywają z ludzi to, co dobre, choć czasem głęboko ukryte. Dlatego już, z zapałem do pracy, czekamy na kolejny, 23. Finał.

Emilia Kwiatkowska

W bieżącym roku klasa 2bg naszej szkoły brała udział w projekcie o nazwie „Szkoła Dialogu”. Jego celem było zapoznanie nas z kulturą żydowską oraz zachęcenie do zainteresowania się historią tej społeczności w naszym mieście. Realizując projekt, odbyliśmy 4 dni warsztatów z trenerami z Fundacji Forum Dialogu Między Narodami, a finałowym efektem naszej pracy była wirtualna wycieczka „Szlakiem kultury żydowskiej Konstancina-Jeziorny”. Filmowa relacja ze spotkania jest dostępna pod adresem: http://youtu.be/99Sll3x8tAg.

Dnia 5 grudnia 2013 roku wspomniana wcześniej klasa 2 przedstawiała efekty swojej pracy rówieśnikom – uczniom klas 2a i 2c gimnazjum. Podczas naszego wystąpienia każdy członek klasy wychodził na środek i opowiadał o miejscu, które miał przedstawić, wskazując je na wyświetlonej mapie miasta. Nasza wycieczka zaczęła się od słowa wstępu, w którym przedstawiliśmy cel projektu.

Przed wojną Żydzi mieszkali na terenie Jeziorny. Ówczesna populacja żydowska liczyła ok. 500 osób. Osiedlili się w okolicach ul. Warszawskiej – między ulicami Bielawską, Fabryczną i Zgody – oraz po drugiej jej stronie – w okolicach ulicy Koziej. Warto wiedzieć, że ta część naszego miasta po dziś dzień nazywana jest Argentyną. Nazwa ta ma wskazywać miejsce, gdzie Żydzi wyemigrowali z Polski w poszukiwaniu pracy.

Następnie kolejne osoby mówiły o konkretnych budynkach i śladach obecności Żydów w naszej miejscowości. Opowieść zaczęliśmy od przedstawienia codzienności Żydów żyjących w Jeziornie: mówiliśmy o ich sklepach, składzie desek, piekarni. Następnie przedstawiliśmy naszą wiedzę o jatce, czyli rytualnej rzeźni judaistycznej. Przed wojną znajdowała się ona przed torami kolejowymi. Opowiedzieliśmy zebranym o zasadach koszerności, przenosząc się w klimaty religijno‑rytualne. Zasady te zapisane są w Torze i dotyczą zasad uboju zwierząt oraz łączenia produktów zwierzęcych w potrawach. Kolejnym punktem naszej wycieczki były dwie synagogi: drewniana i murowana. Ta druga mieściła się przy ulicy Bielawskiej, w domu Abrama Konigsteina, który był jednym z najbogatszych ludzi Jeziorny. Był on wieloletnim prezesem Gminy Żydowskiej. Synagoga została zburzona, jednak pozostałości ruin po niej wciąż znajdują się przy ulicy Bielawskiej 10. Drewniana znajdowała się na ulicy Krzywej i inaczej nazywana była Bożnicą, aczkolwiek nic po niej nie zostało. W tym miejscu opowiedzieliśmy o świętach religii judaistycznej takich jak Chanuka, Jom Kippur, czy Rosz ha-Szana. Wspomnieliśmy tu o symbolice, obrzędach i historii poszczególnych świąt. Przy ulicy Bielawskiej pod numerem 10a wciąż stoi mykwa, czyli łaźnia rytualna. Mykwa był to pewnego rodzaju basen, który służył do obmywania ciała w określonych okolicznościach oraz naczyń skalanych nieczystością rytualną. W judaizmie mykwa pełniła ważną rolę. Odbycie kąpieli w obecności świadków było jednym z warunków dołączenia do wyznawców religii żydowskiej.

We wrześniu 1939 roku do Jeziorny wkroczyli Niemcy. W 1941 roku utworzyli oni getto. Bardzo szybko zostało ono zlikwidowane, a mieszkający na jego terenie Żydzi zostali przewiezieni do Warszawy.

Mieszkańcy naszego miasta pomagali swoim sąsiadom. Przeczytaliśmy fragmenty wspomnień doktora Zbigniewa Cechnickiego, który śledził losy nielicznych ocalałych Żydów (opublikowane na www.sztetl.org.pl). Przedstawiliśmy też postać Stanisławy Penconek uhonorowanej medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata" przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. Kolejnym miejscem, o którym opowiadaliśmy był Zakład Opiekuńczy w Klarysewie, gdzie w czasie wojny przetrzymywano ponad 100 żydowskich dzieci. Pomagały im siostry szarytki. Bardzo dużo dzieci przybyło do Klarysewa w ostatnich miesiącach istnienia getta w Warszawie. Były one przywożone w ukryciu, najczęściej na wozach z bielizną. Siostry robiły wszystko, by ocalić ich życie. Zdarzało się, że gdy zostały ostrzeżone, brały dzieci na spacer i zwyczajnie ukrywały je w lesie.

Końcowych punktem naszej wycieczki był jedyny zachowany dom żydowski na ulicy Koziej. Kiedyś należał do Icka Lichtensztejna. Dom ten nie został zburzony jedynie dlatego, iż po wypędzeniu Żydów z miasta inna polska rodzina była tam przymusowo zasiedlona przez państwo.

Następnym, a jednocześnie ostatnim zagadnieniem naszej wycieczki był kirkut, czyli żydowskie miejsce pochówku zmarłych. Zostawiliśmy go na koniec, gdyż związany jest z symboliką kresu życia. Na terenie Jeziorny nie było nigdy cmentarza żydowskiego. Zmarłych chowano wówczas w Górze Kalwarii czy Piasecznie. Warto wiedzieć, że Żydzi nie przynoszą na macewy świec tylko kamienie. Tradycja ta wzięła się z tego, iż w czasach Mojżesza na pustyni kamienie nie były zwiewane przez wiatr. Na terenie Konstancin-Jeziorny nie było kirkutu, lecz znajdują się tu liczne miejsca egzekucji takie jak Parcela Obory czy skrzyżowanie ulicy Słomczyńskiej z Oborską w Skolimowie. W czasie wojny byli tam rozstrzeliwani Żydzi mieszkający w Jeziornie, tam też byli zakopywani. Tym smutnym tematem zakończyliśmy nasze wystąpienie.

Po przedstawieniu projektu osoby z równoległych klas skomentowały nasze przygotowanie do przedstawienia projektu, a także powiedziały, co zapamiętały. Projekt bardzo im się podobał i liczą na więcej tego typu zajęć. Mam jednocześnie nadzieję, że w przyszłości pójdzie nam nieco lepiej, a wszyscy będą jednakowo zaangażowani w udział w tego typu przedsięwzięciu.

Matylda Gajda

9 grudnia 2013 roku, lotnisko Chopina w Warszawie, o 17.40 ląduje samolot Air France z delegacją francuską na pokładzie. Rozpoczyna się wizyta nauczycieli oraz uczniów z Instytutu Notre Dame w Saint Germaine en Laye w Polsce. Saint Germaine en Laye jest miastem partnerskim Konstancina-Jeziorny, a znajdująca się tam szkoła (Instytut Notre Dame) od wielu lat współpracuje z naszymi szkołami: Zespołem Szkół nr 2 oraz Zespołem Szkół nr 3. Goście przybyli na oficjalne zaproszenie burmistrza p. Kazimierza Jańczuka. Na lotnisku delegację wita p. Monika Zwierzyńska, nauczycielka języka francuskiego w ZS 3. W tym czasie w szkole przy ulicy Bielawskiej gromadzą się rodzice oraz uczniowie, którzy w swoich domach postanowili przyjąć przyjaciół z Francji. Młodzież nie wytrzymuje napięcia i wybiega na powitanie ze szkoły do podjeżdżającego autokaru. W szkolnej stołówce następuje oficjalne powitanie delegacji francuskiej. Szefową delegacji francuskiej jest p. Benedicte Charreau, nauczycielka IND,  inicjatorka oraz organizatorka współpracy z naszymi szkołami. Towarzyszą jej nauczyciele francuskiej szkoły: p. Jean Francois Lloret, p. Anik Laffite, p. Grażyna Kawalec oraz 27 uczniów w wieku 14 lat. Jest to największa delegacja młodzieży w dotychczasowej współpracy, po raz kolejny chętnych do odwiedzenia Polski było więcej niż miejsc. Ze strony polskiej delegację witają inicjatorzy oraz organizatorzy kolejnych wymian uczniów: p. Maria Guszkowska – wicedyrektor ZS 3, p. Monika Zwierzyńska – nauczycielka w ZS 3 oraz p. Wojciech Guszkowski – wicedyrektor ZS 2. Po części oficjalnej rozpoczynają się powitania z rodzinami goszczącymi francuskich uczniów, następnie wszyscy rozjeżdżają się do swoich domów. Nauczyciele zostają zakwaterowani w hotelu Le Matin.

II dzień wizyty

Nauczyciele oraz uczniowie przybywają do Zespołu Szkół nr 3 przy ulicy Bielawskiej. W holu głównym szkoły delegację wita dyrektor szkoły p. Lidia Piotrowska wraz z przedstawicielami Rady Pedagogicznej oraz Samorządu Uczniowskiego. Szkoła udekorowana jest flagami Polski oraz Francji. Odśpiewane zostają hymny państwowe. Po zwiedzeniu szkoły rozpoczynają się wspólne warsztaty językowe. Międzynarodową lekcję języka angielskiego prowadzi p. Dariusz Kowalski, lekcję języka polskiego p. Agnieszka Bartosz-Goleniowska. Po zajęciach jest czas na słodki poczęstunek oraz przyjacielskie pogawędki.
Kolejnym punktem wizyty jest spotkanie z władzami naszego miasta. W sali posiedzeń Rady Miejskiej, nauczycieli i młodzież z Francji przyjmuje burmistrz naszej gminy p. Kazimierz Jańczuk. Obecna jest również p. Agnieszka Gozdan z Wydziału Promocji, która zajmuje się koordynacją wizyty z ramienia Urzędu Gminy. W trakcie spotkania jest czas na oficjalne przemówienia, słodki poczęstunek oraz prezenty od pana burmistrza dla uczniów z Francji oraz Polski. Po wykonaniu pamiątkowego zdjęcia młodzież udaje się na wycieczkę po naszym mieście, którą prowadzi p. Maria Guszkowska.
Kolejne powitanie odbywa się w Zespole Szkół nr 2, gdzie uczniowie „dwójki” w strojach ludowych witają swoich francuskich rówieśników po staropolsku chlebem i solą. Słowa powitania do przybyłych kieruje p. Jolanta Siwka, dyrektor ZS 2. Po zwiedzeniu szkoły, cała delegacja udaje się na obiad do szkolnej stołówki. Goście są pod wrażeniem naturalnego polskiego jedzenia. Międzynarodowy Konkurs Kulinarny w stylu telewizyjnego MasterChef, przygotowany przez wsystkie  klasy gimnazjum był kolejnym punktem pobytu w “dwójce”. MasterChef w wykonaniu uczniów wszystkich klas gimnazjalnych miał przybliżyć polską kuchnię oraz wprowadzić w świąteczny nastrój. Spotkanie, jak zwykle, przebojowo poprowadziła Emilia Kwiatkowska, zapraszając do międzynarodowego jury: p. Benedicte Charreau, p. Anik Laffit, p. Jolantę Siwkę oraz p. Marię Guszkowską. Zgromadzeni mogli poznać nie tylko smaki tradycyjnych polskich potraw, ale również sposób ich wykonania. Trzecie miejsce zajęła klasa 2ag, drugie – 1bg, natomiast zwycięzcami została ekipa kucharzy z 1ag. Po kulinarnych przeżyciach nadszedł czas na taniec. Grupa gimnazjalistów w strojach z epoki Księstwa Warszawskiego zatańczyła poloneza. Wszyscy Francuzi chcieli również zatańczyć i poloneza trzeba było powtarzać parę razy. Po dniu pełnym wrażeń, uczniowie udali się do domów.

III dzień

Warszawa była głównym punktem programu tego dnia. Zgodnie z życzeniem Gości realizowaliśmy program warszawski: Muzeum Powstania Warszawskiego, Muzeum Historii Żydów oraz Stare Miasto w Warszawie. Zawitaliśmy również do warszawskiej pizzeri. Podczas wycieczki ze strony polskiej Francuzom towarzyszyły: niezastąpiona p. Monika Zwierzyńska oraz p. Barbara Rutkowska z ZS 2.

IV/V dzień

Francuzi marzyli o wycieczce do Krakowa i Oświęcimia. Marzenia się spełniają. Postanowiliśmy zorganizować dwudniową wycieczkę do wybranych miast. Pierwszym punktem naszej wyprawy była kopalnia soli w Wieliczce. Okazało się, że nasi Goście słyszeli o tym „cudownym” miejscu, ale to, co zobaczyli, przeszło ich najśmielsze oczekiwania. Wszyscy, bez wyjątku, byli oczarowani tym miejscem. Po zwiedzeniu kopalni soli, udaliśmy się do Free hotelu w Krakowie, miejsca naszego noclegu. Tam czekała już na nas krakowska przewodniczka, która zabrała nas na wieczorny spacer po Starym Mieście. Barbakan, brama floriańska, Sukiennice, kościół mariacki, hejnalista, jarmark bożonarodzeniowy, nie musimy chyba dodawać, że buzie wszystkich wycieczkowiczów były pełne zachwytów. W hotelu odbył się egzamin życiowy z przygotowania kolacji. Wszystkie produkty były dostępne, ale wykonanie należało do nas. Raczej wszyscy zdali ten trudny egzamin. Drugiego dnia naszej wycieczki dotarliśmy na Wzgórze Wawelskie: Zamek Królewski, katedra, grobowce królewskie i ziejący ogniem krakowski smok ponownie „powaliły” z wrażenia naszych Gości. Ostatnim, najbardziej wstrząsającym punktem programu tego dnia była wizyta w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Absolutna cisza, w której odbyło się zwiedzanie, najlepiej świadczy o wrażeniu, jakie to miejsce zrobiło na młodych Francuzach i ich nauczycielach. Organizatorem wycieczki oraz jej pilotem był p. Wojciech Guszkowski, towarzyszyły nam również niezastąpione p. Maria Guszkowska i p. Monika Zwierzyńska.

VI/VII dzień

Sobota i niedziela były dniami prywatnymi. Nauczyciele organizowali czas swoim koleżankom i kolegom z Francji, natomiast uczniowie swoim rówieśnikom. Jedynym wspólnym elementem był udział w nabożeństwie w kościele pw. Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny przy ulicy Batorego. 16.00 to godzina pożegnania. Bardzo smutna godzina. Przemówienia, łzy wzruszenia. Kolejna wizyta dobiegła końca. Wspaniała wizyta z niezapomnianymi wrażeniami. Młodzież polska z niecierpliwością czeka na rewizytę we Francji w maju 2014 roku. 

18 grudnia 2013 roku, wybraliśmy się na nocny rajd do Warszawy.
Odwiedziliśmy ogrody pałacu w Wilanowie z czarującą iluminacją, która zafascynowała wszystkich uczestników. Następnie przeszliśmy do Zamku Królewskiego, przepięknie iluminowanymi ulicami Warszawy.
Po drodze, jak zwykle, wykonywaliśmy zadania związane z mijanymi obiektami. Ponownie najlepsza okazała się drużyna Zuzi. Gratulujemy!!!