Aktualnosci

Na początku października delegaci z Konstancina-Jeziorny pojechali do Denzlingen w Niemczech.  Wyjazd dotyczył świeżo zawiązanej przyjaźni miast. Goście z państwa graniczącego z naszym już raz odwiedzili uzdrowisko. Ich czerwcowa wizyta była bardzo udana, więc zostaliśmy zaproszeni do nich. Rewizyta została szczegółowo zaplanowana już w wakacje.

Głównym celem wyjazdu było podpisanie aktu współpracy miedzy miastami. Do Denzlingen udali się przedstawiciele Rady Miasta, osoby zaangażowane we współpracę polsko-niemiecką i inni. W przedsięwzięciu wzięły udział również dwie reprezentantki młodzieży - uczennice naszej szkoły: Monika Staszczyk i Weronika Mądra.

Wyjechaliśmy ok. 8 rano spod budynku Urzędu Miasta. Podróż razem z noclegiem przy granicy zajęła dwa dni. Kiedy zmęczeni jazdą autokarem dotarliśmy wreszcie do zamierzonego celu czekał już na nas komitet powitalny. Mieszkańców Konstancina zaproszono na krótkie przyjęcie. Zastępca burmistrza powiedział kilka ciepłych słów, a po nim jeszcze parę innych osób. Zostaliśmy poczęstowani preclami i ciastem. Następnie rozeszliśmy się do rodzin, które podjęły się naszego przyjęcia.

Schwarzwald jest górzystym terenem, więc nazajutrz z przyjemnością wybraliśmy się w góry. Pierwszym punktem programu był piękny, gotycki kościół świętego Piotra w miejscowości o tej samej nazwie. Był on położony na dużej wysokości, więc dotarcie na miejsce trochę nam zajęło. W tym czasie pan przewodnik przekazał nam wiele ciekawych informacji.

Dowiedzieliśmy się, że nazwa „Czarny Las” pochodzi od czarnych plamek na drzewach w miejscowych lasach.  Ten region jest najcieplejszy w całym państwie, dzięki czemu zyskał nazwę „Toskanii Niemiec”. Jest popularny wśród turystów i ma bardzo rozwiniętą agroturystykę. Jest tam dużo hoteli i gospód (Gasthof), przyjmujących zagranicznych gości.

 Następnie wybraliśmy się na spacer po lesie. Wspięliśmy się na wzniesienie w pobliżu Wąwozu Ravena, który przecina kolej Schwarzwaldbahn. Mieliśmy okazję zobaczyć dom, w którym podczas swojej podróży przez góry nocował Johann Wolfgang von Goethe (Goethehaus). W drodze do Freiburga, przejeżdżaliśmy wzdłuż Höllental, czyli doliny Piekła.

W mieście zwiedziliśmy starówkę, w tym zabytkową, gotycką Katedrę Najświętszej Marii Panny. Na rynku mieliśmy okazję spróbować miejscowej kiełbasy. Zobaczyliśmy stary i nowy ratusz. Ten drugi jest często odwiedzany przez ważnych gości – ostatnio nocował tam papież Benedykt XVI. Dowiedzieliśmy się, że Freiburg ma swoje miasta partnerskie niemalże na całym świecie – w Austrii, Hiszpanii, Włoszech, Turcji, Japonii, a nawet w Stanach Zjednoczonych.

Następnego dnia dorośli udali się na wykłady profesora Kopnarskiego o strukturze i znaczeniu organizacji pozarządowych w społeczeństwie i pani Małgorzaty Zarzyckiej o działaniach inicjatywy obywatelskiej, o stowarzyszeniach. My jednak spędziłyśmy ten dzień z naszymi niemieckimi rówieśnikami w szkole. Byłyśmy obserwatorkami kilku lekcji. Na tej podstawie możemy stwierdzić, że sale lekcyjne są wyposażone w nowoczesny sprzęt, taki jak ruchome tablice, rzutniki w każdej klasie oraz monitory. Każda klasa jest przystosowana do danego przedmiotu, np. w pracowniach chemicznych znajdują się stanowiska do przeprowadzania doświadczeń.

Tego dnia dołączyli do nas burmistrzowie i artyści z Konstancina.

Spotkaliśmy się w pełnym składzie w stołówce szkolnej. Podano nam typowo niemieckie danie – kiełbasę z krwi, tak zwany Blutwurst oraz Leberwurst, czyli wyrób z wieprzowych podrobów. Do tego dostaliśmy puree ziemniaczane i kapustę kiszoną.

Na deser dostaliśmy deser cytrynowo-czekoladowy.

  W sobotę rano odbyła się uroczystość podpisania aktu partnerstwa między Konstancinem-Jeziorną a Denzlingen. Dokument podpisali burmistrz Kazimierz Jańczuk i burmistrz Hollemann.

Później udaliśmy się do Kultur&Bürgerhaus – domu kultury, gdzie wszyscy goście zasiedli do obiadu. Na wieczór zaplanowano biesiadę i degustację win w winnicy „Otto&Martin Frey”. Na początku spotkania pan Frey wypowiedział się na temat wieloletniej tradycji i skomplikowanego procesu produkcji wina. Kiedy dorośli korzystali z okazji wypróbowania alkoholu,  przedstawicielki Gimnazjum nr 2 prezentowały ludowe stroje. Polski ubiór zrobił furorę.

Następnego dnia dorośli odbyli podróż do Strassburga, aby zagłosować w wyborach do polskiego parlamentu.

Kiedy pełnoletni uczestnicy wyjazdu oddawali głosy na swoich kandydatów, przedstawicielki młodzieży uczyły się w szkole. Naszymi lekcjami były: język niemiecki, chemia i język francuski. Sale lekcyjne w szkole w Denzlingen zostały wyposażone w komputery, rzutniki i tablice, ale nie takie jak u nas, ale obszerne, podwójne albo potrójne i przesuwane. 

W ciągu tych trzech godzin zdążyłyśmy zaobserwować kilka różnic między szkołą niemiecką, a polską. Pierwszą z nich, na którą zwróciłyśmy uwagę już na samym początku, była temperatura w klasach. Jest w nich znacznie zimniej niż w naszych szkolnych pomieszczeniach. Uczniowie, ku naszemu zdziwieniu, wcale nie marzli. Widocznie byli bardziej zahartowani od nas. To potwierdziło stereotyp o dużej oszczędności Niemców z regionu Schwarzwaldu. Kolejną rzeczą były okna. W każdej klasie było ich tak dużo, że sprawiały wrażenie przeszklonej ściany. Mnóstwo światła wpadało zza szyb. Lekcje same w sobie przebiegały podobnie do naszych. Nauczyciel wprowadzał temat. Potem sprawdzał, czy wszyscy odrobili pracę domową. Na pewno zainteresuje was fakt, że jeżeli ktoś nie zrobił zadania domowego praktycznie nie ponosił żadnych konsekwencji. Pobyt w szkole był ciekawszym niż się spodziewałyśmy doświadczeniem.

Po południu odbyła się uroczystość otwarcia Tygodnia Kultury i Wernisażu. Mogliśmy podziwiać prace artystów z Konstancina-Jeziorny. Kolejną atrakcją był koncert muzyków polskich. Serce publiczności zdobyła pani Bożena Zalewska, która śpiewała największe polskie przeboje z lat 20.

W poniedziałek wszyscy uczestnicy delegacji pojechali na wycieczkę do Strassburga. Po drodze do siedziby Parlamentu Europejskiego podziwialiśmy pejzaże francuskiej Alzacji. Chodziliśmy po starówce. Kupowaliśmy pamiątki. Następną rzeczą, którą zrobiliśmy było odwiedzenie budynku parlamentu.

Wieczorem w Denzlingen odbył się koncert. Ponieważ był to ostatni wieczór polskiej delegacji w Niemczech, po koncercie wydano krótkie przyjęcie z tej okazji.

Następnego dnia rano goście z Konstancina-Jeziorny wyjechali autokarem z dworca.

O wrażeniach z pobytu u niemieckiej rodziny można przeczytać w najnowszym numerze gazety "Żeromski-Press" ( wersja elektroniczna ).

Weronika Mądra 
Monika Staszczyk   

W dniu 8.11.2011r. odbyły się gminne zawody w koszykówce dziewcząt z gimnazjum. Naszą szkołę reprezentowały następujące uczennice:

1. Agata Janczak – kl. I bg
2. Ula Kowalczyk – kl. I bg
3. Ola Iwanicka – kl. I bg
4. Agata Łączyńska – kl. I bg
5. Monika Milewska – kl. II ag
6. Maja Machałek – kl. II bg
7. Wiola Gołębiowska – kl. II bg
8. Marta Serafin – kl. III ag
9. Agata Czarny – kl. III ag
10. Kinga Skrzypczak – kl. III bg
11. Kamila Organiściak – kl. III bg
12. Ola Sioch – kl. III cg
13. Ola Kogut – kl. III cg
14. Ola Mucha – kl. II bg

Nasza drużyna zajęła I miejsce pokonując Gimnazjum nr 1 24:11 oraz Gimnazjum nr 3 25:19

Kolejnym etapem rozgrywek były zawody międzypowiatowe, które odbyły się w dniu 18.11.2011r. w Piasecznie. Dziewczyny były o krok od walki o III miejsce ale niestety przegrały decydujący mecz w fazie grupowej 17:22 z drużyną z Góry Kalwarii, by ostatecznie zająć V miejsce.

Serdecznie gratulujemy.

31 października b.r. na terenie Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Konstancinie odbył się Bal Wszystkich Świętych. Pomysł balu narodził się trzy lata temu jako alternatywa dla panoszącego się zwyczaju Halloween. Chcieliśmy, aby nasze dzieci mogły spędzić ten wieczór radośnie i wesoło, bawiąc się przebrane za postaci Świętych i Błogosławionych  a nie strasząc bliźnich podobiznami diabłów, czarownic i upiorów. Idea spotkała się z dużym zainteresowaniem dzieci i ich rodziców i dlatego już trzeci raz „balowaliśmy” ze Świętymi.

Tegoroczny bal odbył się w nieco innej scenerii, gdyż z uwagi na remont domu parafialnego musieliśmy pomyśleć o zastępczym lokum. Z pomocą przyszła nam Dyrekcja Zespołu Szkół Nr 2 w Konstancinie udostępniając pomieszczenia szkoły. Serdecznie dziękujemy!

Już w sobotę, 29 października w szkole zrobił się ruch. Pani Jola Łaba z ekipą rozpoczęła dekorowanie korytarza, na którym miały dziać się taneczne szaleństwa. Do pracy włączyły się małżeństwa należące do Kościoła Domowego i dzieci ze Szkolnego Koła Caritas. W czasie gdy korytarz zamieniał się w salę balową, siostra Katarzyna z grupą dziewcząt z gimnazjum opracowywała zabawy, konkursy i układy taneczne na bal. Inna grupa przerobiła szkolną stołówkę w elegancką jadalnię.

Poniedziałek był w naszej szkole dniem wolnym od pracy, ale już od godziny 15.00 budynek zaczął tętnić życiem. Chłopcy z Caritasu pod opieką pana Roberta Wolko rozstawiali sprzęt grający. W kuchni krojono ciasta i zastawiano stoły. Ostatnie przygotowania ….. i wybiła godzina 16.00. Przybył główny sponsor imprezy, ksiądz proboszcz Jan Tondera z księdzem Piotrem Machnikiem. Gościem był również ksiądz Jerzy Jastrzębski, współorganizator poprzednich balów, obecnie pełniący posługę w parafii w Chylicach. Ksiądz Jerzy zabrał ze sobą grupę dzieci z rodzicami ze swojej nowej parafii. Najpierw była modlitwa pod przewodnictwem księdza proboszcza, później prezentacja strojów a dalej pląsy w rytm przeboju ”Taki duży , taki mały…” Zabawę prowadziła DJ Kasia (czyli siostra Katarzyna) z pomocą dwóch aniołów (a może raczej anielic) Stelli Babral i Julki Kijo. Nagrania puszczali Patryk Granecki i Łukasz Kwaśniak, dziecięce buzie malowała Ula Bartoszewska a nad jedzonkiem czuwała Agata Kijo, której dzielnie pomagało grono mam. Na  naszym Balu bawiło się ponad sto osób!

Dzieci wykazały się ogromna inwencją tworząc przebrania, również niektórzy rodzice wystąpili w niecodziennych strojach – oglądając zdjęcia spróbujcie rozpoznać kto ukrył się pod habitem siostry lub kim jest czarnoskóry król Baltazar.

Tańce przeplatane były konkursami i zabawami wśród których jak zwykle największym chyba powodzeniem cieszył się konkurs zakładania na czas stroju strażackiego. Gdy brakowało sił do zabawy ratowaliśmy się słodkimi przekąskami i napojami przygotowanymi na stołówce. Było też „danie główne” czyli pierogi i paszteciki z czerwonym barszczykiem.

Ani się spostrzegliśmy a nadeszła godzina 19.00, rozstrzygnięcie konkursu na najładniejsze przebranie i koniec balu. Już dziś niektórzy  umawiali się na przyszły rok….

Do zobaczenia!

Agata Kijo

Katechetka 

Wychodząc naprzeciw potrzebom schronisk dla bezdomnych zwierząt, na przełomie października i listopada zorganizowaliśmy w naszej szkole akcję pod hasłem: „NAKARM, OGRZEJ PSA I KOTA”. Przygotowaliśmy gazetkę reklamującą ten szczytny cel i wystawiliśmy kartony, do których zbierane były dary. Najbardziej jednak skutecznym elementem promocji okazały się odwiedziny w szkole psiaka, który wesoło machając ogonem i bawiąc się z dziećmi „kwestował i namawiał” uczniów do zaangażowania się w akcję. Tak bardzo „przemówił” do naszych sumień, że popularność przedsięwzięcia przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Następnego dnia kartony były pełne i zaistniała potrzeba zorganizowania „magazynu”, który pod koniec akcji pękał już w szwach. Dzieciaki przynosiły co mogły, a dokładniej to, na co pozwolili im Rodzice (dziękujemy), począwszy od najmniejszego woreczka karmy odsypanej od zapasów swojego pupila, skończywszy na 10-kilogramowych workach. Wśród darów znalazły się ręczniki, koce ale też poduszki i narzuty na łóżko. Za zebrane pieniążki dokupiliśmy puszki z mokrym jedzeniem. Wszystkie dary zostały przez dzieci i opiekunów dostarczone do schronisk.

8 listopada odwiedziliśmy SCHRONISKO DLA BEZDOMNYCH ZWIERZĄT W CELESTYNOWIE. W lesie już z dala słychać było szczekanie. Przy bramie schroniska przywitała nas gromada merdających ogonami psów. Czworonogi są przyjaźnie nastawione do ludzi, mimo że wiele z nich zostało okrutnie skrzywdzonych. W boksach stojących na wolnym powietrzu, w budach i w samym domu schronienie znajduje blisko 500 psów. Większość z nich to zabłąkane, porzucone psiaki, którym przyszło cierpieć przez ludzką bezmyślność. Trafiają tu w różny sposób. Część przywożą ludzie, część ratują sami pracownicy ośrodka. Niestety trafiają tu także zwierzęta, z którymi ludzie nie dają sobie rady, albo którym posiadanie zwierzaka po prostu się znudziło. Kilkutygodniową Bubą, szarym szczeniakiem ze smutnymi niebieskimi oczami, bawiły się dzieci. Zabawa polegała na rzucaniu psiakiem jak piłką. Buba trafiła do Celestynowa w strasznym stanie. Nie dawano jej szans na przeżycie. Jednak żyje. Udało się wyleczyć poprzetrącane łapki. Buba chodzi, ale nie biega jak inne szczeniaki. Co kilka metrów kładzie się, żeby odpocząć.

W AZYLU DLA KOTÓW w Konstancinie–Jeziornie byliśmy 10 listopada. Azyl to prywatny dom pani Ireny. Kotom odstąpiła w nim prawie wszystkie pomieszczenia w dwóch budynkach. W jednym z nich na parterze znajduje się szpital – kwarantanna. Jest to pomieszczenie, w którym przebywają koty chore, po operacjach, a także świeżo przywiezione będące na etapie odrobaczania i dożywiania. Pani Irena walczy o życie każdego zwierzaka. Aby oszczędzić na kosztach opieki weterynaryjnej sama nauczyła się robić zastrzyki. Podaje kotom kroplówki. W Azylu pani Ireny dom znajdują koty mieszkające wcześniej w piwnicach, na śmietnikach lub wyrzucone z domów. Trafiają tu często wygłodniałe i bardzo chore i czekają – zwykle na próżno – na nowego właściciela.

Mamy ogromną nadzieję, że pomoc bezbronnym czworonogom stanie się tradycją naszej szkoły.

Za wsparcie akcji WSZYSTKIM DARCZYŃCOM serdecznie dziękujemy!

Organizatorzy Akcji: Katarzyna Kozicka, Dorota Alcan, Barbara Rutkowska i Dyrekcja Szkoły